MÂłody Oroka widzÂąc wydobywajÂący siĂŞ dym z maÂłego obozu podszedÂł ostroÂżnie.
Wnet wojownik przystawiÂł mu do szyi sztylet.
-Ty tu czego! wykrzyczaÂł straÂżnik
-OpuœÌ broù a wszystkiego siê dowiesz. Wymrucza³ Orok
-WiĂŞc mĂłw puki jeszcze moÂżesz kmiocie.
-ZwÂą mnie Tallimar jestem samotnym wĂŞdrowcem poszukujÂącym zemsty
-Zemsty? <opuszcza ostrze>
-przed 21 laty gdy byÂłem niemowlĂŞciem rabusie zamordowali mojÂą matkĂŞ <opuszcza gÂłowĂŞ>
-mÂłody jesteÂś lecz nie gÂłupi,obserwowaÂłem jak wykorzystujesz pÂłacz duszy moÂżesz siĂŞ nam przydaĂŚ.
-<podnosi g³owê> jestem nieufny,zdolny do wszystkiego by dopaœÌ morderców..lecz sam nie dam rady,s³ysza³em ¿e w tym rejonie ukrywa siê zbójecka osada
-Masz racjê pe³no tu takich jak Ty lecz... nie jesteœ sam! <warkn¹³>
-...mam ze sobÂą wilka jest moim kompanem od zawsze nie zostawiĂŞ go..
-<zaÂśmiaÂł siĂŞ> tym lepiej bĂŞdziecie nam sÂłuÂżyli we dwoje
-wiêc mogê siê przy³¹czyÌ? <cicho zapyta³>
-hrhr nie tak prêdko,wejdŸ lecz zaczekaj i ani mi siê wasz ruszyÌ! <chwyci³ za rêkojeœÌ ostrza>