Pogoda w Heine byÂła wyjÂątkowo udana, dlatego teÂż Mortarios wybraÂł siĂŞ tam nie bez przyjemnoÂści.  SÂłoĂące delikatnie przedzieraÂło siĂŞ przez chmury upiĂŞkszajÂąc otaczajÂący miasto krajobraz, a lekki wiaterek smagaÂł co jakiÂś czas spragnionych chÂłodu handlarzy i podró¿nych. Serce Heine byÂło jak zawsze ruchliwe. Przedstawiciele ró¿nych ras krzÂątali siĂŞ zarĂłwno przy chaotycznie okalajÂących fontannĂŞ straganach jak i przy renomowanych i znanych wszystkim sklepach. Mortarios uÂśmiechn¹³ siĂŞ z zadowoleniem patrzÂąc na roztaczajÂący siĂŞ przed nim widok. Z chĂŞciÂą zwiedziÂłby ciĂŞÂżkie od egzotycznych owocĂłw, wyszukanych szat i bÂłyszczÂących broni stoiska, ale niestety nie byÂł tu dla rozrywki. Zaraz po przepchniĂŞciu siĂŞ przez tÂłum zgromadzony przy straÂżniczce skierowaÂł siĂŞ do tawerny: "Pod b³êkitnym mostem". Nazwy tej nowym przybyszom wyjaÂśniaĂŚ nie trzeba, bo Ăłw tawerna rzeczywiÂście znajdowaÂła siĂŞ pod jednym z licznych w Heine mostkĂłw, a mostek ten rzeczywiÂście miaÂł barwĂŞ b³êkitnÂą. Nie byÂła to jednak jedna z tych spelun do ktĂłrych nie warto siĂŞ zbliÂżaĂŚ jeÂśli masz przy sobie wiĂŞcej niÂż tysiÂąc adeny, ale za to nie masz porzÂądnego ostrza, a wrĂŞcz przeciwnie. ByÂło to miejsce odpoczynku zarezerwowane dla tych ktĂłrzy mogÂą sobie pozwoliĂŚ na wydanie lekkÂą rĂŞkÂą sporej iloÂści gotĂłwki. W tawernie nie byÂło tÂłocznie, by nie powiedzieĂŚ pusto.
- Czym mogê szanownemu panu s³u¿yÌ? - zaskoczy³ Morta znienacka karczmarz, który najwyraŸniej z braku klientów zajmowa³ siê równie¿ obs³ug¹ stolików. Co dziwne dla tak znanego lokalu, karczmarz by³ pó³elfem, a wiêc efektem zwi¹zku, który w wielu czêœciach kontynentu budzi³ niechêÌ. - Ah, tak - chrz¹kn¹³ Mort staraj¹c siê przybraÌ mo¿liwie powa¿ny ton - Witajcie obywatelu - zacz¹³ s³owami charakterystycznymi dla stra¿y, a pó³elf od razu wskaza³ mu wolny stolik. - Có¿ sprowadza do nas przedstawiciela stra¿y miejskiej? Bo chyba nikt z naszych pracowników nie pope³ni³ przestêpstwa?
- Nie nie, nie w tym rzecz. - Karczmarz odetchn¹³ z ulg¹. NajwyraŸniej ba³ siê by jakaœ afera, nie zepsu³a opinii jego tawerny i nie odstraszy³a i tak ju¿ miernej klienteli.
- PrzyszedÂłem tu w nadziei zdobycia informacji zwiÂązanych z prowadzonym przez straÂż Âśledztwem. - powiedziaÂł rozpierajÂąc siĂŞ wygodnie na siedzeniu.- Niech pan pyta, odpowiem w miarĂŞ moÂżliwoÂści. - odparÂł karczmarz, ktĂłry aÂż sykn¹³ widzÂąc jak zbroja czÂłowieka brudzi obicie fotela. Mortarios, nie przejmujÂąc siĂŞ dÂźwiĂŞkami majÂącymi z pewnoÂściÂą stanowiĂŚ uprzejme upomnienie kontynuowaÂł kÂłamstwo. - Otó¿, nie mogĂŞ powiedzieĂŚ wam o szczegó³ach bo to tajemnica sÂłuÂżbowa, ale od jakiegoÂś czasu poszukujemy pewnego bogatego elfa, ktĂłry pewnikiem rezyduje obecnie w Heine. Pytanie brzmi, czy nie byÂło tutaj ostatnimi czasy kogoÂś, kto wyjÂątkowo dÂługo i obficie korzystaÂł z waszych usÂług, nie martwiÂąc siĂŞ o koszta? - Karczmarz uniĂłsÂł wysoko brwi nie odrywajÂąc wzroku od zaplamionej od bÂłota powierzchni fotela. - A tak, rzeczywiÂście byÂł i to caÂłkiem nie dawno. PrzyszedÂł do nas uÂśmiechniĂŞty od ucha do ucha i od razu najdroÂższe wino i przystawki zamĂłwiÂł. Zapewne wie pan, Âże oferujemy takÂże inne hmm - pó³efl zamyÂśliÂł siĂŞ na chwilĂŞ szukajÂąc odpowiedniego sÂłowa - usÂługi. A wiĂŞc z tych usÂług Ăłw jegomoœÌ rĂłwnieÂż skorzystaÂł i rĂłwnieÂż wybraÂł te ktĂłre do tanich nie nale¿¹.  - Mortarios uÂśmiechn¹³ siĂŞ pod nosem i pokiwaÂł gÂłowÂą nie kryjÂąc zainteresowania. - MoÂżecie mi powiedzieĂŚ o nim coÂś wiĂŞcej? - Karczmarz zÂłoÂżyÂł rĂŞce na piersi i wbiÂł wzrok w czÂłowieka. - Pan naprawdĂŞ jest ze straÂży miejskiej?- A dlaczegó¿ w to wÂątpicie? - odpowiedziaÂł hardo, odrywajÂąc siĂŞ od oparcia, choĂŚ tak naprawdĂŞ od s³ów karczmarza zrobiÂło mu siĂŞ aÂż gorÂąco. Udawanie przedstawiciela straÂży rzadko uchodziÂło pÂłazem. - A to dlatego, Âże wiĂŞkszoœÌ tutejszych straÂżnikĂłw znam. - na widok kolejnej plamy powstaÂłej w wyniku ruchu czÂłowieka, na twarzy elfa pojawiÂł siĂŞ grymas - A pana - zmierzyÂł go wzrokiem - jakoÂś nie bardzo kojarzĂŞ. - Có¿, na to Mortarios nie byÂł przygotowany. - I sÂłusznie, Âże mnie nie kojarzycie - odparowaÂł bez namysÂłu - bo nie pracuje w straÂży Heine lecz... - zawahaÂł siĂŞ przez chwilĂŞ - w Goddard - odpowiedziaÂł majÂąc nadzieje, Âże Ăłw pó³efl nie zna rĂłwnieÂż wiĂŞkszoÂści straÂżnikĂłw z Goddard. - ZostaÂłem tu wysÂłany poniewaÂż elf o ktĂłrym mowa moÂże byĂŚ powiÂązany z pewnym eee... Âśledztwem - pokiwaÂł gÂłowÂą jakby sam chciaÂł utwierdziĂŚ siĂŞ we wÂłasnym kÂłamstwie. Karczmarz patrzyÂł na niego przez chwilĂŞ starajÂąc siĂŞ oceniĂŚ wierzytelnoœÌ s³ów czÂłowieka po czym znĂłw przeniĂłsÂł peÂłen ÂżaÂłoÂści wzrok na zabrudzone siedzenie. - Rozumiem. ProszĂŞ o wybaczenie mojej nieuprzejmoÂści. RzeczywiÂście elf ten moÂże byĂŚ w coÂś zamieszany. Jeszcze miesiÂąc temu korzonkami siĂŞ ÂżywiÂł i sam ubrania sobie zszywaÂł a dziÂś - zrobiÂł teatralny gest - proszĂŞ. Kawiorem i ma³¿ami siĂŞ objada i w jedwabiach chadza. - podniĂłsÂł lekko gÂłos. - I to niech pan sobie wyobrazi ochrony Âżadnej nawet nie zatrudniÂł, taki pewny siebie jest. JuÂż wczeÂśniej myÂślaÂłem, Âże tylko patrzeĂŚ jak ktoÂś go ograbi i utopi, ale widzĂŞ Âże jednak straÂż prĂŞdzej siĂŞ nim zajmie. - zakoĂączyÂł wypowiedÂź krĂŞcÂąc gÂłowÂą z dezaprobatÂą dla wyczynĂłw ostrouchego.  Mortarios pokiwaÂł gÂłowÂą ze zrozumieniem. Plotki okazaÂły siĂŞ prawdziwe, w Heine rzeczywiÂście pojawiÂł siĂŞ niezwykle bogaty zboÂżak i co wiĂŞcej okazywaÂł siĂŞ byĂŚ Âłupem niezwykle Âłatwym. ByĂŚ moÂże za Âłatwym. Ale czy wÂłaÂśnie nie tego moÂżna siĂŞ spodziewaĂŚ po elfach? LekkomyÂślnoÂści i nieostroÂżnoÂści przecieÂż odmĂłwiĂŚ im nie moÂżna. - Czy coÂś jeszcze chciaÂłby pan wiedzieĂŚ? - wyrwaÂł go z zamyÂślenia karczmarz, ktĂłrego ÂświdrujÂące spojrzenie caÂły czas utkwione byÂło w plamach.- Nie, to wszystko. DziĂŞkujĂŞ wam za wspó³pracĂŞ. - odparÂł po czym wstaÂł i uÂścisn¹³ mu dÂłoĂą.- Mam nadziejĂŞ, Âże pomogÂłem. - uÂśmiechn¹³ siĂŞ krzywo pó³elf starajÂąc siĂŞ oceniĂŚ szkody.- A jakÂże, bardzo pomogliÂście - odpowiedziaÂł szczerym uÂśmiechem Mortarios i ruszyÂł w stronĂŞ drzwi. Takiej okazji nie moÂżemy przepuÂściĂŚ - myÂślaÂł wychodzÂąc - Chyba najwyÂższy czas omĂłwiĂŚ to z hersztem - mrukn¹³ sam do siebie po czym skierowaÂł siĂŞ do straÂżniczki wrĂłt.

Ostatnio edytowany przez Mortarios (2012-08-25 02:39:29)