W k¹cie karczmy zakapturzony jegomoœÌ pykaj¹c powoli fajkê i obserwowa³ bacznie wszystkich goœci, jego uwagê na d³u¿sz¹ chwilê przyku³ uczony przy szynkwasie oraz nerwowe zachowanie ober¿ysty, który co jakiœ czas posy³a³ mimo chodem spojrzenie w jego kierunku. Da³o mu do myœlenia, o co musia³ dopytywaÌ ów cz³ek, wiêc z ciê¿kim zirytowanym westchniêciem pó³ elf podniós³ siê z siedziska poprawiaj¹c swój zielony kaptur i ruszy³ tu¿ za wychodz¹cym m³odzikiem.


//Tak a powiedz mi skÂąd wiesz o naszej gildii? ^^

Na skraju lasu widaĂŚ byÂło ciemnÂą postaĂŚ. Prawdopodobnie mĂŞÂżczyzny. Z daleka byÂło widaĂŚ lekko workowate spodnie, oraz kamizelkĂŞ zapiĂŞtÂą pod samÂą szyjĂŞ.  Osoba ta opieraÂła siĂŞ o drzewo i zaÂłoÂżonymi rĂŞkoma na piersiach patrzyÂł w stronĂŞ miasta. Niedaleko niego biegaÂło jakieÂś szczeniĂŞ psa. Bardzo futrzany kundel.
G³êbiej w lesie zdawa³o siê ¿e coœ b³ysnê³o. Zerwa³ siê lekki wiatr...

// Co do rekrutacji:
// kleryk - ZA
// ugodowy i pracowity - ZA !
// BĂŞdĂŞ siĂŞ staraÂł jak najbardziej rozwijaĂŚ pracĂŞ w druÂżynie, wiĂŞc mam nadziejĂŞ Âże zajĂŞĂŚ Ci nie zabraknie.
// I jak mawiajÂą: szukaj a znajdziesz odpowiedzi <spojrzaÂł na postaĂŚ stojÂącÂą na skraju lasu>.

S³oùce ju¿ jakiœ czas temu schowa³o siê ca³kowicie. Na niebie pojawi³y siê setki gwiazd, które niczym oczy nieznanej istoty wygl¹da³y na œwiat z ciemnoœci. Ulicê przykry³ mrok, gdzieniegdzie rozdarty œwiat³em bij¹cym z domostw. Jedyne odg³osy dochodzi³y z zajazdu, z którego co jakiœ czas ktoœ wchodzi³ i wychodzi³. Zaraz przy wejœciu sta³y dwa konie spijaj¹ce wodê z koryta. Przed wejœciem sta³o kilka istot prawi¹cych o¿ywionym g³osem. Wieczór jak ka¿dy. Od morza czuÌ by³o powiew ch³odnej bryzy. Gdzieœ w oddali zb³¹kana mewa zaskrzecza³a czymœ poruszona. Z domu w³aœciciela zajazdu, odziany w d³ugi, br¹zowoszary p³aszcz wysz³a zakapturzona postaÌ. W mroku ulicy porusza³a siê niemal niewidocznie poza miejscami rozœwietlonymi. PostaÌ wysz³a na ulicê i zaraz skrêci³a miêdzy dwa domy kieruj¹c siê szybkim krokiem w stronê bramy miasta. Chwilê póŸniej mo¿na by³o zobaczyÌ j¹ wymykaj¹c¹ siê z miasta i kieruj¹ca w stronê lasu...

Calthin nie wiedzia³ teraz co sobie myœla³, ale nie móg³ do koùca ¿ycia siedzieÌ w tej norze. Szuka³ towarzyszy, którzy pomog¹ mu stan¹Ì na nogi. Bzdurne obowi¹zki narzucane przez gildiê poœwiêca³y prawie ca³y jego czas. Do tego jeszcze to pieprzenie o s³u¿bie... Szuka³ Kriegs-Lied, szuka³ bandyckiego ¿ycia. Nie chcia³ ju¿ kiedykolwiek uczestniczyÌ w bezowocnej obronie wioski. Dopiero teraz, gdy uœwiadomi³ sobie jak g³upie to by³o przedsiêwziêcie zrozumia³, ¿e lepiej by³o od razu uczyÌ siê walki, ¿e sama wiara nie wystarczy. Czu³, ¿e przeznaczenie ci¹gnie go ku dalekim terenom, za morzem. Przemierzanie nieznanych terenów, jaskiù. Wiedzia³ te¿, ¿e osi¹gnie swój cel i ¿aden skundla³y goblin nie przeszkodzi mu w tym...

Rozmyœlaj¹c przekroczy³ granicê dziel¹c¹ otwarty teren od lasu. Jego oczom rzuci³y siê jeszcze znane mu gatunki krzewów i drzew, które mia³ okazjê opisywaÌ. Prychn¹³ na tê myœl i uœmiechn¹³ siê do siebie. Postanowi³ jednak, ¿e kiedyœ zajmie siê badaniami na ich w³aœciwoœciami. A mo¿e ktoœ ju¿ to zrobi³? Mo¿e gdzieœ, w dalekim œwiecie, znajduj¹ siê mêdrcy znaj¹cy je wszystkie?... nie wa¿ne. Teraz czas staÌ siê Panem swego losu...

Gdy zobaczy³ czarn¹ postaÌ na tle gwiazd i drzew znieruchomia³. Jego oddech by³ wyrównany, ale dosyÌ g³oœny. Dopiero teraz zda³ sobie sprawê z ryzyka jakie podj¹³ zapuszczaj¹c siê samotnie w las w nocy. A jeœli historyjki o Kriegs-Lied to tylko brednie? Nie spuszczaj¹c fortu z oczu wycofa³ siê pod liniê drzew na polanie. Rozejrza³ siê uwa¿nie dooko³a szukaj¹ drzewa, na które móg³by siê wspi¹Ì i przypatrzeÌ ukrytej budowli. Drzewa jednak by³y skrzêtnie oprawione, byÌ mo¿e przez w³aœcicieli fortu, a byÌ mo¿e przez dzikie niedŸwiedzie ocieraj¹ce siê o pnie. Nie móg³ tu sterczeÌ ca³¹ noc. WracaÌ te¿ nie by³o sensu. Pozosta³o iœÌ przed siebie. Wolnym krokiem wszed³ na polanê. Przystan¹³. Przez chwilê spogl¹da³ w stronê drewnianego fortu czekaj¹c czy coœ siê wydarzy...nic. Ruszy³ prosto na fort, dopiero teraz zauwa¿y³ ¿e coœ na wie¿y b³yszczy. Zobaczy³ czarn¹ postaÌ wyraŸniej. Gdy wyros³a przed nim wie¿yczka zobaczy³ s³abo widoczny z tej perspektywy czerwony znak. Czy by³ namalowany krwi¹? Co przedstawia³? Znowu pytania... Sta³ pod bram¹ spogl¹daj¹c na wie¿yczkê, na której siedzia³a postaÌ. Nie wiedz¹c jak zwróciÌ na siebie uwagê po prostu chrz¹kn¹³.

Kiedy Uzdrowiciel podszedÂł bliÂżej mĂłgÂł zobaczyĂŚ na wieÂżyczce czerwonÂą salamandrĂŞ.
Teraz byÂło rozpoznaĂŚ dokÂładnie postaĂŚ z wieÂżyczki.  ByÂł to mroczny elf. NosiÂł doœÌ lekkie ubranie. Spodnie proste, lekko workowate siĂŞgajÂące kostek. Kamizelka ciasno zapiĂŞta do poÂłowy szyi z mnĂłstwem ró¿nych kieszeni. Na kawaÂłku brody oraz szyi wystawaÂł skrawek tatuaÂżu.
Mroczny patrzyÂł na przybysza. ZastukaÂł 3-krotnie piĂŞÂściÂą w wie¿ê. Po chwili zza bramy wyszedÂł doœÌ wÂątÂły khazzad. W rĂŞce trzymaÂł niewielki topĂłr. Po Âśladach piany na wÂąsach moÂżna byÂło rozpoznaĂŚ Âże dopiero co odciÂągniĂŞto go od kufla. Krasnolud staÂł w miejscu, nie wykonywaÂł Âżadnych ruchĂłw w stronĂŞ przybysza. Jednak jego postura byÂła w razie potrzeby gotowa do prĂłby odparcia ataku. PatrzÂąc  na czÂłowieka z pod krzaczastych brwi, myÂślaÂł: "czego ten sukinkot che o tej porze..." i czy jego topĂłr siĂŞ na coÂś dziÂś przyda.

Krasnolud powoli oblizaÂł jĂŞzykiem piane z ust po czym poprawiÂł raz jeszcze rĂŞkawem. TrzymajÂąc pozÂłacany topĂłr w dÂłoni gibaÂł gÂłowÂą to w jednÂą to w drugÂą stronĂŞ spoglÂądajÂąc na przybysza. Po chwili odwrĂłciÂł wzrok w stronĂŞ mrocznego elfa

W koùcu Calthin zosta³ wpuszczony do fortu. Za drzwiami napotka³ surowe istoty, które nieustannie d¹¿y³y do swych celów. Nie zna³ jeszcze wszystkiego dok³adnie, lecz wkrótce siê to mia³o zmieniÌ. On chcia³ byÌ silny, by sny z przesz³oœci, która wydawa³ siê tak bliska, odesz³y w niepamiêÌ. Pomimo i¿ w jego ¿y³ach p³ynê³a moc uzdrowicieli, pragnienia, którymi zaczyna³ siê kierowaÌ zbacza³y na zupe³nie inny tor ni¿ droga prostego kap³ana. Poprzysi¹g³ lojalnoœÌ Melronowi, oraz Radzie.

Gdy Calthin zosta³ ju¿ oficjalnie przyjêty i do³¹czy³ do grona rozbójników. U jego boku pojawi³ siê krêpej budowy krasnolud Donga. Plotki g³osz¹, i¿ jego przysz³oœÌ splamiona jest krwi¹ wielu istot. Obecnie trudni siê poszukiwaniem skarbów. Nikt tak na prawdê nie zna powodu, dla którego kap³an mia³by siê zadawaÌ z tym krasnoludem, lecz ewidentnie obaj dbaj¹ o swoje interesy.

Donga zosta³ przyjêty do klanu mniej oficjalnie, poza fortem. W gludiùskim porcie chcia³ opchn¹Ì Melronowi skradziony sk¹dœ z³oty pierœcieù. Melron nie da³ siê omamiÌ przez gadatliwego krasnoluda i odmówi³ sprzeda¿y. Ten jednak naciska³ dalej. W koùcu Melron zapyta³ siê Dongi czy nie szuka pracy. Gdy mroczny elf wspomnia³ o organizacji zapytanie sta³o siê propozycj¹ nie do odrzucenia. Wydaje siê jednak, ¿e Dondze by³o to na rêkê.

Ostatnio edytowany przez Calthin (2013-01-12 15:03:22)