Szła powoli, nie spiesząc się nigdzie, a czaszki małych małp przywieszone do jej szamańskiego kostura obijały się złowieszczo na wietrze. Przywykła już do ciemności owego lasu, do niespodzianek na jakie mogła w nim natrafić, ale nie przywykła do widoku innych osób. Dostrzegła dwie postacie wysoką i niską. Zmrużyła oczy, ale nie dostrzegła szczegółów anatomicznych dla danej rasy.

Zbliżyła się do nich wychodząc na ubity gościniec, a raczej ścieżkę, którą zdarzało się jej chodzić. Stanęła na przeciw mężczyzn i dopiero teraz dostrzegła, że jest to mroczny elf i krasnolud.

- Kto wy ? - zapytała szybko i ze spokojem ( niepodobnym dla jej rasy ) oczekiwała ich odpowiedzi.

Wiatr sprawił, że jej peleryna łopotała silnie, a czaszki przy kosturze znów zaczęły łomotać niepokojąco.

Ostatnio edytowany przez Cynadriel (2012-05-23 17:19:57)

Dwóch na jedną ? Raczej miała marne szanse by wygrać, choć można rzec, że znała ten las prawie jak własną kieszeń. Z jednej strony mogła uciec i po prostu zostawić ich na drodze, ale mimo wszystko zwyciężyła ciekawość nad rozsądkiem.

- Może najpierw rozjaśnię tę ciemną przestrzeń ? - przesunęła dłonią nad kosturem, a kula umocowana obok czaszek na trzonie tej magicznej laski zabłysła płomieniem niczym pochodnia.

Jakieś ptaki zerwały się do lotu i strąciły kilka gałęzi.

A więc nie myliła się przynajmniej co do krasnoluda, ale widok mrocznego elfa w tych okolicach był dość niecodzienny. Oparła się na kosturze i wymieniła spojrzenia z mężczyznami. Odchrząknęła cicho i lekko się uśmiechając powiedziała:

- Zwą mnie Narathiel zu Gandi i jak widać jestem szamanką - powiedziała spokojnie i znów zerknęła na mężczyzn przeszywając ich swoim wręcz zwierzęcym wzrokiem. 

Ostatnio edytowany przez Cynadriel (2012-05-23 19:21:36)

Nadchodziła ta pora, w której las zdawał się najbardziej przerażający swoją ciemnością. A czas na klepsydrze płynął jakoś dziwnie powoli.

Kiwnęła na nich porozumiewawczo i znów wykrzywiła usta w uśmiechu, a dziwne wzory zdobiące jej twarz pogłębiały nieco upiorny jej wizerunek.

- Zastanawiam się co was tu przygnało o tej porze ... za dnia widuje tu mało osób, a co dopiero nocą. - podrapała się palcem w skroń.

- Musicie być albo nienormalni co raczej wykluczam, albo rzeczywiście zmierzacie do jakiegoś celu. Nikt o zdrowych zmysłach się tu nie zapuszcza.

Tym razem zaśmiała się krótko i otrzepała płaszcz z sosnowych igieł.

Zatem chcieli dojść do obozu, do bramy, do miejsca, które ona osobiście nazywała mordownią. Wiedziała gdzie to jest, wiele słyszała o tym miejscu od innych szamanów i czarodziejów.

Cisza w lesie była nieznośna i z każdym momentem bardziej działała na wyobraźnie.

- Cóż wiem, gdzie to jest o ile myślę o tym samym miejscu co wy. Musimy jednak zabierać się stąd jak najszybciej, robi się niezbyt bezpiecznie.   - powiedziała zdecydowanym tonem i nakazała im gestem dłoni podążać za sobą.

Poruszała się z gracją i prawie nadnaturalną szybkością jak na orka. To było dość dziwne, ale skoro jako szamanka potrafiła manipulować swoim ciałem i siłami witalnymi, reszta nie sprawiała jej problemu.
Obejrzała się za siebie, upewniając się, że mężczyźni podążają za nią. Gdyby miała wilka lub inne zwierze na pewno dostaliby się pod bramę szybciej. Teraz musieli polegać jedynie na sile swoich mięśni i na szczęściu.

Nie uszli za orczycą więcej niż sto jardów, gdy ziemia pod ich nogami zatrzęsła się uginając, im kolana. Z leśnego poszycia wyłoniła się smukła postać kobiety. Dwaj towarzysze stanęli w milczeniu tylko spoglądając po sobie w nie ukrywanym zaskoczeniu. W leśnej otchłani rozległ się drugi zew ostro jak igła przeszył ciszę, która nastała tuż po wypowiedzianych słowach przez nieznajomą.
- Proszę nam wybaczyć, jeżeli zakłóciliśmy ci w jakiś sposób twój spokój. Postaram się zapanować nad swoim głośnym Khazacki kompanem. - Zapewnił ostrożnie dobierając słowa elf. Krasnolud chrząknął, co miało oznaczać, że się nie zgadza ze słowami elfa, który to obwiniał go za wszystko.
- Tyż ryjo dorłyś. - Burknął nie zrozumiale pod wąsem.

Dziwne ... nigdy nie czuła się w lesie jak intruz. To prawda z początku było ciężko, szczególnie nocą, a teraz cóż jakaś ludzka kobieta wmawia jej, że jest tu obca.
Może miała racje ? Ale orcza też swoje racje miała, gdyby n czuła się tu nieswojo nie wiedziałaby jak trafić pod bramę. Wolała jednak zamilczeć i tylko iść we wskazane miejsce, które i tak dobrze znała.

Siwowłosa kobieta skinęła głową, jakby jej to było obojętne. Mimo wszystko przystanęła na kilka stóp od krasnoluda. Jednocześnie bacznie obserwowała korony drzew, jakby czegoś tam szukała. Musiała się nad czymś zastanawiać, poruszała ustami, szepcząc coś niezrozumiałego do siebie.